Lesson learned
Door: Sandrine Sedee
Blijf op de hoogte en volg Sandrine
21 Januari 2014 | Indonesië, Pandemas
Het begint me steeds meer op te vallen dat eigenlijk alles op Bali gericht is op het toerisme. Elke Balinees krijgt er met de paplepel ingegoten dat "blanke mensen" rijk zijn en houden van de Spa, eten uit eigen land, shoppen en vooral entertaint worden. Dus worden alle toeters en bellen uit de kast getrokken, en zijn ze ook niet te verlegen om belachelijk hoge prijzen te vragen voor, eigenlijk alles.
Zo zijn er lokale prijzen en toeristen prijzen op de kleine marktjes, maar ook in de supermarkt. En zat ik laatst in een restaurant waar er ook bitterballen op het menu stonden.
Het sneue van alles is, dat 80% van de toeristen ook alleen voor "dit soort dingen" naar het buitenland reizen. Om alles te hebben, wat ze thuis ook hebben.
Er is daarom ook geen restaurant zonder 'Free WiFi'.
En het is niet erg, ik stoor me er niet aan. Ook ik ben gewend aan deze 'luxe' en dit is hoe deze mensen brood op de plank verdienen. De 'hoge prijzen' zijn nota bene maar 3 euro's voor ons.
Maar nu was ik afgelopen vrijdag in Kuta-hoe-toeristisch-wil-je-het-hebben. En ik had een heerlijke tijd in een discotheek met 13 anderen, totdat ik buiten stond met een vriendin die in elkaar zakte doordat ze, of teveel gedronken had, of iets in haar drankje gekregen had. De reden maakt niet uit. Maar toen ik haar zag liggen, stuiptrekkend en met rollende ogen, was het enige dat door mijn hoofd spookte de enge verhalen uit Nederland, over vergiftigingen en illegale drugs. Ik wilde dus direct naar een dokter toe. Voorbijgangers zagen ons staan en er waren wat mannen op scooters die ons te hulp schoten en naar een dokterspost brachten. Godzijdank.
Ze bleven zelfs wachten totdat de dokter ons doorstuurde naar het ziekenhuis. Zo aardig.
Toen mijn vriendin in een taxi afgevoerd werd naar het ziekenhuis, en ik, nog net niet hyperventilerend op de stoep voor de dokterspost zat, kwamen de mannen naar me toe. Niet of alles goed ging, maar of ik 100.000 rupiah wilde betalen voor de scooterrit van 2 minuten.
Met mijn vriendin is alles goed afgelopen en ik heb mijn lesje geleerd. In Bali is de menselijkheid naar toeristen er grotendeels vanaf en wordt alles gezien als zakendeal. Maar de vraag is of ik hier boos om kan worden. Want is dit niet eigenlijk onze eigen schuld?
Zo zijn er lokale prijzen en toeristen prijzen op de kleine marktjes, maar ook in de supermarkt. En zat ik laatst in een restaurant waar er ook bitterballen op het menu stonden.
Het sneue van alles is, dat 80% van de toeristen ook alleen voor "dit soort dingen" naar het buitenland reizen. Om alles te hebben, wat ze thuis ook hebben.
Er is daarom ook geen restaurant zonder 'Free WiFi'.
En het is niet erg, ik stoor me er niet aan. Ook ik ben gewend aan deze 'luxe' en dit is hoe deze mensen brood op de plank verdienen. De 'hoge prijzen' zijn nota bene maar 3 euro's voor ons.
Maar nu was ik afgelopen vrijdag in Kuta-hoe-toeristisch-wil-je-het-hebben. En ik had een heerlijke tijd in een discotheek met 13 anderen, totdat ik buiten stond met een vriendin die in elkaar zakte doordat ze, of teveel gedronken had, of iets in haar drankje gekregen had. De reden maakt niet uit. Maar toen ik haar zag liggen, stuiptrekkend en met rollende ogen, was het enige dat door mijn hoofd spookte de enge verhalen uit Nederland, over vergiftigingen en illegale drugs. Ik wilde dus direct naar een dokter toe. Voorbijgangers zagen ons staan en er waren wat mannen op scooters die ons te hulp schoten en naar een dokterspost brachten. Godzijdank.
Ze bleven zelfs wachten totdat de dokter ons doorstuurde naar het ziekenhuis. Zo aardig.
Toen mijn vriendin in een taxi afgevoerd werd naar het ziekenhuis, en ik, nog net niet hyperventilerend op de stoep voor de dokterspost zat, kwamen de mannen naar me toe. Niet of alles goed ging, maar of ik 100.000 rupiah wilde betalen voor de scooterrit van 2 minuten.
Met mijn vriendin is alles goed afgelopen en ik heb mijn lesje geleerd. In Bali is de menselijkheid naar toeristen er grotendeels vanaf en wordt alles gezien als zakendeal. Maar de vraag is of ik hier boos om kan worden. Want is dit niet eigenlijk onze eigen schuld?
-
21 Januari 2014 - 13:22
Anne:
Lieve dien,
Het is prachtig om op deze manier je reis mee te beleven. Mooi om mee te maken wat voor dingen je ziet en oppikt, en de manier waarop je het opschrijft is onwijs meeslepend!
Xxxxxxx Anne -
21 Januari 2014 - 14:06
Franka:
Jeetje wat een spannende avond moet dat zijn geweest! Een herkenbare beschrijving van de andere kant van toeristische plekken in Azië. Ik vind je nuancering aan het eind ook heel mooi en ben het met je eens, we hebben het zelf misschien ook een beetje op ons afgeroepen. Maar dat maakt het natuurlijk niet leuker soms!
Ik hoop dat het weer goed gaat met je vriendin en kijk uit naar je volgende verslag.
xx
PS Leuke foto :) -
21 Januari 2014 - 14:50
Sylvia Ernst:
Lieverd. Ik volg je vanaf dag 1 en ben super trots op je. Zat zelf de afgelopen periode op Zanzibar. Je doet veel levenswijsheid op en dat neem je voor altijd met je mee! Dikke knuffel. SYLVIA -
21 Januari 2014 - 17:04
Maurits:
Zo te lezen,is het niet allemaal rozengeur en manenschijn.Maar je maakt veel mee,ziet veel,en leert veel.
Dat maakt veel goed.Hopelijk,gaat het weer goed met je vriendin.In vooral vreemde landen,altijd je eigen glas houden en aan het personeel vragen,om een tweede drankje(eenzelfde)in hetzelfde glas te doen.Laat je glas nooit staan op de bar,als je even weg moet,maar geef het even aan een vriend of vriendin.Het ga je goed,en veel lol en plezier. -
22 Januari 2014 - 10:18
Ria Kolpa:
Lieve Sandrine
Leuk om je ervaringen te lezen en wat je allemaal mee hebt gemaakt in zo'n kort tijdbestek, vooral dat met je vriendin. Bali vonden wij een prachtig land maar wij hebben dat per fiets bekeken dan kom je in heel andere gebieden. Ik heb begrepen dat je het kontakt met de kinderen heel leuk vindt ik wens je daarom veel succes en een hele goede tijd.
Liefs Oma Ria.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
