In het vliegtuig

3 januari, 18:00 - Daar zit ik dan, in een vliegtuig kilometers boven de grond. Een klein uur geleden zaten we boven Istanbul. Zeven uur nog tot Bangkok. Bijna iedereen om me heen ligt te slapen, of doet een poging tot. Enthousiaste gezichten van mensen die op reis gaan. De kalmte van de mensen die weer terug naar huis gaan. De stewardessen die zachtjes rondlopen. En alhoewel ik moe ben, kan ik niet slapen. Niet gek, aangezien het in Rotterdam nu 17:35 uur is. Zullen ze nu aan het eten zijn thuis? Nee. Niet aan thuis denken. Dat maakt voor de komende tijd even niets uit.
Rust in het vliegtuig.
Grappig wat het met een mens doet als het niet tegen een medereiziger kan 'aanlullen'. Ik kan alleen maar observeren zonder oordeel.
Het meisje naast me spreekt een oosterse taal die ik niet versta en ze spreekt geen Engels, dus kijken we elkaar zo nu en dan vriendelijk aan.
Ik heb net een formulier ingevuld voor de Thaise ambassade, en ik hoop maar dat ik het goed gedaan heb en dat het straks goed gaat bij de douane. Ik hoop ook dat de shuttlebussen straks al naar het hotel rijden. En dat het goed gaat met m'n tas. Niet aan denken. Natuurlijk komt dat goed.
Ik denk aan thuis en krijg een melancholisch gevoel. Als ik denk aan het afscheid van vanmorgen. Al die lieve, lieve mensen. Die ik echt heel erg ga missen.
En dan komt de stewardess: " Joe want poh-tee-toos wit miet or tsjieken wiet lijs?" Kip met rijst. Lekker.